Kinezyterapia to leczenie ruchem. Inne określenia, to gimnastyka lecznicza lub ćwiczenia usprawniające.
Stosowanie metod kinezyterapii umożliwia:
- uzyskanie maksymalnej poprawy utraconej funkcji
- ułatwia wystąpienie procesów kompensacji
- zabezpiecza przed wykształceniem nieprawidłowych stereotypów ruchowych lub przywraca już utracone
- przeciwdziała wtórnym zmianom w układzie kostno-mięśniowym w postaci ograniczeń ruchu
- zapobiega powikłaniom w układzie krążenia i oddychania, które mogą wynikać z długotrwałego unieruchomienia.
Kinezyterapia najczęściej stosowana jest:
- w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu
- w chorobach reumatoidalnych
- w zespołach bólowych kręgosłupa
- po udarach mózgu
- po zawale serca
- w niektórych chorobach układu oddechowego
- po zabiegach operacyjnych
Kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia (np. w zachowawczym leczeniu wad postawy) lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego, może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i po zabiegu. W większości, nawet drobnych urazów narządu ruchu, w których kinezyterapia nie jest podstawową formą leczenia, powinno się ją zastosować po zakończeniu leczenia podstawowego lub równolegle z nim. Kinezyterapię często łączy się z innymi formami leczenia w tym metodami fizjoterapii w celu zwiększenia efektu terapeutycznego.
Metody lecznicze:
- ćwiczenia ogólnousprawniające
- ćwiczenia izometryczne
- ćwiczenia uwolnienia poizometrycznego
- manualne mobilizacje stawów
- ćwiczenia metoda Pialesa